زنگ بخوانیم

هفته ی گذشته ، زمان تدریس واژه آموزی درس نوزدهم بخوانیم ، سوالی برای بچه ها پیش اومد .

سوالشون این بود : چرا کتاب کلمه ی (سده) رو با (سین) نوشته؟

بعد کلی بحث و تحقیق درباره ی موضوع روز بعد جوابی رو به بچه ها دادم ؛ اما ازشون خواستم خودشون هم در این رابطه تحقیق کنند و قرار شد به بهترین نظر روی تابلوی ستاره ها ، ستاره ای بدم ؛ و هم چنین اون نظر رو با اسم خود دانش آموز در وبلاگ ثبت کنم.

از بین پسرها ، تنها (امیرمحمد چرخچی) بود که مثل همیشه بعد از یه تحقیق مفصل ، حاصل کارش رو خیلی خوش خط واسم نوشت و آورد. من هم به قول خودم عمل کردم ، هم ستاره رو واسش گذاشتم و هم این که در ادامه مطلبش رو می نویسم .

امیدوارم این مطلب برای بقیه پسرها و دوستان مناسب باشه.

از نظر برخی از کارشناسان :

(سده) و (صده) با هر دو املا صحیح است و هیچ یک بر دیگری از این لحاظ برتری ندارد.

برخی دیگر عقیده دارند :

کلماتی مانند سد(100) و شست (60) کلماتی فارسی اند. در زمان قاجار به علّت نفوذ گسترده ی زبان عربی ، در زبان نوشتاری کشور، این کلمات و تعداد زیادی از کلمات دیگر دست خوش تغییر شده اند و شکل عربی به خود گرفته اند. با توجّه به این که این کلمات در زبان عربی وجود ندارند، به نظر می رسد املای صحیح آن ها با (س) به صورت (سد و شست) باشد.

به همین دلیل واژه ی (سده) نیز که فارسی می باشد و در ایران کهن جشن بسیار بزرگی به این نام برگزار می گردد، با املای (س) صحیح تر به نظر می آید.

دست پسر گلم ، امیر محمد چرخچی درد نکنه. امیدوارم همیشه همین طور دقیق باشی عزیزم.